Eerbetoon Inge Tielman
Op 27 december 2015 stierf Inge Tielman, bewonderd collega-dichter en medelid van de Haagse Kunstkring (zij werd lid in 1955) waar ik in die tijd algemeen voorzitter van was. We herdachten haar in november 2016 met de presentatie van Bewonder de zee als de liefde met daarin het verzameld dichtwerk en proza van Tielman, geïnitieerd door haar vrouw Maria C. van Loon. Want naast dichten schreef ze ook proza, was ze oprichtster van heet cabaretensemble Salvo, schreef daarvoor teksten, ontwierp affiches, speelde zelf mee en regisseerde.
Als dichter begon ze in 1949. Ze was begonnen met een studie Nederlands maar ze kwam er al gauw achter, dat ze ‘niet wilde studeren maar leven’. Dus begon ze met schrijven en werkte als telefoniste, danseres, correctrice, etaleuse. Ze debuteerde in 1961 met de dichtbundel Leg je oor aan in de Windroosreeks van Ad den Besten. Er zouden nog talloze bundels en losse bijdragen volgen.
Hoewel ze in de laatste jaren ziek was, publiceerde ze in 2015 een nieuwe dichtbundel Mozaïek van licht die Romain Johan van de Maele in Meander Magazine kenschetste met de woorden: ‘De bundel getuigt van een bijna onaangetast vitalisme en dat is geen kleinigheid nu er overal in de wereld dreigende onweerswolken hangen.’
Haar poëzie is voor mij een bron van inspiratie, van opbeuren als ik me somber voel en mijn contact met haar door de jaren heen blijft altijd bij me. Er is zeker nog meer te vertellen over werk en leven van Tielman en wie weet, komt er een leeswijzer over haar.
Dit gedicht is een van de velen in de verzamelbundel en past bij deze tijd van het jaar.
De tijd
de beweegbaarheid van de tijd
van vroeg naar laat
van vroeger naar later
een altijd voorwaartse reis
van het heden naar de toekomst
met een bagage vol herinneringen
(Inge Tielman/uit: Bewonder de zee als de liefde, verzameld werk/2016-Uitgeverij Liverse-Dordrecht)
Will van Sebille
(Bron: 1001 vrouwen in de 20ste eeuw. Samengesteld door Els Kloek. Vantilt, 2018)